Δείτε μια από τις καλύτερες ερμηνείες του στο θρυλικό τραγούδι The Thrill is gone (Montreal 1993) !
“Η κιθάρα του ήταν η μεγάλη αγάπη της ζωής του. Μία απο τις θρυλικές ιστορίες του είχε συμβεί το 1950. Έπαιζε μουσική σε ένα κλαμπάκι, όταν δύο άνδρες πιάστηκαν στα χέρια και κατά την διάρκεια του καυγά έριξαν μια λάμπα κηροζίνης και το κλαμπ πήρε φωτιά. Ο Β. Β. King βγήκε μεν τρέχοντας αλλά μόλις θυμήθηκε την κιθάρα του, μπήκε τρέχοντας στο κλαμπ και την έσωσε απο τις φλόγες. Όταν έμαθε ότι οι δύο άνδρες είχαν έρθει στα χέρια για μια γυναίκα που την έλεγαν Λουσίλ, ο Κινγκ αποφάσισε να δώσει στην κιθάρα του το ίδιο όνομα.” έγραφε ένα άρθρο σε εφημερίδα σήμερα όπως πολλά άλλα που γράφτηκαν.
Ερωτευμένος ο B.B. King με τη ζωή. Και τις γυναίκες. 15 διαφορετικά παιδιά με 15 διαφορετικές γυναίκες δεν το λες λίγο. Αλλά η “Λουσίλ” ήταν πάντα ο μεγάλος έρωτας της ζωής του. Η μήτρα των παιδιών του. Αυτών των παιδιών που χωρίς να έχουν ανθρώπινα χαρακτηριστικά, μέσα από τη μουσική τους αποκτούσαν σχήματα σαν τα σύννεφα στον ουρανό που τα κοιτάς και τα ερμηνεύεις όπως θες. Όπως θες να απελευθερωθείς.
Τα blues είναι μία μουσική βασισμένη στον πόνο, στον ιδρώτα, το κοίταγμα στον ήλιο την ώρα που είσαι καθηλωμένος από την καθημερινότητα, πιωμένος, στο χώμα. Ο B.B. King γνώρισε το χώμα. Τον πόνεσε αλλά και ο ίδιος το πόνεσε. Κι αποφάσισε να το κάνει μουσική που κουβαλάει μέσα της τον απόηχο της καταστροφής αλλά κοιτάζει τον ήλιο. Όχι να το κάνει τρόπο ζωής και αυτοκαταστροφής. Πέθανε χτες, 90 ετών, πολυεκατομμυριούχος αλλά όχι αλλοτριωμένος. Από μια βαμβακοφυτεία στην κορυφή, αλλά πάντα μέσα στη φωνή του, την κιθάρα του, ακόμα κι όταν έμενε σε έπαυλη, να κουβαλάει κάπου κρυφά, μέσα στα καθαρά του νύχια, τη φωνή και τη μουσική της του χώματος που κυλίστηκε πριν ανέβει στην κορυφή. Αυτό στην Ελλάδα το λέμε ρεμπέτικο.
ΠΗΓΗ : TORA TORA